Een stapel stenen met EU subsidie

Als je Drente zegt, dan zeg je hunebedden. Gigantische stenen, meer dan 5000 jaar geleden opgestapeld om als grafmonument te dienen. Maar hoe kwamen de oermensen uit Drente aan deze stenen? In deze laaggelegen landen, gevormd door rivieren en de zee horen toch eigenlijk geen bergkeien thuis? Onderzoek heeft uitgewezen dat de stenen afkomstig zijn uit Noorwegen en Zweden. Het is erg onwaarschijnlijk dat deze op de schouders van onze voorouders in Drente terecht zijn gekomen. Wat kan deze massamigratie van stenen dan wel verklaren? Bevroren water. Veel bevroren water.

In de afgelopen 2,5 miljoen jaar is de aarde getijsterd door vele ijstijden. Deze zijn steeds langer gaan duren en de ijsuitbreiding nam in de loop van honderdduizenden jaren ook toe. Op Scandinavië kwam in deze koude perioden een ijsberg te liggen van wel 3000 meters dik. Zo nu en dan rolde er stenen van de berg op de gigantische gletsjer. Deze ijsmassa werd zwaarder en zwaarder en stroomde als het ware langzaam maar zeker naar het zuiden. In de voorlaatste ijstijd was er een laag ijs van ongeveer een kilometer, vol met stenen Drente berijkt. Toen het ijs weer in vloeibaar water was veranderd, bleven de stenen achter voor de hunebed bouwers.

Doordat de EU subsidie levert aan dergelijke projecten, kunnen wij hier weer van leren. De geschiedis kan zich namelijk gaan herhalen. In de tijd dat de gigantische keien door gletsjers Drente in gebracht werden, was de zeespiegel meer als 100 meter lager als op dit moment. Groot Britanië zat aan Nederland vast. In die tijd hadden de Duitsers een stuk verder moeten rezien om hun beroemde gaten in het zand te graven.
Wanneer door klimaatverandering het nu nog warmer wordt, kan de zeespiegel in theorie met nog eens 100 meter stijgen. Dan kunnen dezelfde Duitsers thuis blijven omdat ze een stand naast de deur hebben om gaten te graven.

Maar dan hebben wij zelf geen provincies meer over om doorheen te reizen en EU projecten in te bezoeken.
Daarom zorgt de EU tegelijkertijd dat er gekeken wordt naar manieren om het klimaat te ontlasten. Dit gebeurd gedeeltelijk door middel van subsidies, maar vooral via regelgeving. Wij hebben ook een aantal projecten bezocht die via deze regelgeving gemotiveerd zijn om met duurzamere alternatieven te komen. Het blijkt dat dit soort projecten, die minder geld kosten, uiteindelijk tot grootschaligere resultaten leidt. En omdat ze niet afhankelijk zijn van subsidies zijn de resultaten ook veelal van langere duur. Bij veel projecten zou hier dus eigenlijk de nadruk op moeten liggen.
Helaas hebben we geen EU punten uitgerijkt gekregen voor het bezoeken van indirecte EU projecten, omdat er geen EU logo's om te fotograferen waren.