Utrecht: bekend en veel nieuws

Wakker gemaakt worden door piepende futenkuikens en klotsend water en vervolgens, na de gordijnen geopend te hebben, te zien dat je midden in een chique haven in Almere- Poort slaapt, maak je niet iedere dag mee. Zaterdag avond hebben we genoten van een prachtige zonsondergang bij het eiland Pampus.

Na een ontbijtje en een first-try om een dagverslag up- te loaden, die vervolgens finaal mislukte, zijn we verhuist naar de volgende provincie: Utrecht. We zijn te voet de provinciegrens overgestapt en hebben ons aangesloten bij een IVN-wandelexursie in de Eempolder , waar wij een vrijwillige bijdrage leverde als natuurgids. De wandeling voerde ons door een Nationaal landschap, het Eemland wat een weidevogelgebied is. We hebben wat verteld over het natuurbeheer ter plaatste en met wat vogel- en plantenkennis hebben we verschillende mensen nog wat bij kunnen brengen. We gaven een aanvulling op de gidsen die de wandeling hadden georganiseerd. De mensen waren heel enthousiast en bedankte ons voor de geleverde kennisoverdracht.

We hebben zelf geleerd, waarom veel dijken in de omgeving niet recht zijn en er watertjes binnen de bocht van de dijken liggen. Deze zijn vaak honderden jaren geleden ontstaan bij dijkdoorbraken. Wanneer er een sterke noorderwind op de Zuiderzee stond, steeg de zeespiegel. De rivier De Eem, die nu bij de grens van Noord-Holland en Utrecht in het Eemmeer mond, kon hierdoor minder makkelijk zijn water kwijt. Door de hoge waterdruk bezweken zo nu en dan de dijken, welke door middeleeuwers met bloed, zweet en tranen waren aangelegd. De gaten in de dijk zorgde er voor dat aan de andere kant van de dijk een krachtige waterval op het land te pletter sloeg. De combinatie van veelal slappe bodem en de krachtige waterdruk veroorzaakte diepe kolkgaten. Soms werden deze wel 15 meter diep. De dijken moesten hierna om het diepe gat heen verlegd worden. In de Eempolder zijn hiervan na honderden jaren nog altijd de plassen, genaamd waaien en de kronkel in de dijk het bewijs.

Na de excursie zijn we naar het Eemmeer gelopen, een Natura-2000 gebied dat door het herbergen van zwanenmossels, en zijn unieke ondieptes aangewezen is als onderdeel van een groot netwerk natuurgebieden in Europa. Vanuit Brussel is er voor iedere lidstaat van de EU bepaalt wat voor waardevolle en bijzondere natuur er in die lidstaat is in vergelijking met andere lidstaten en hoe dit beschermt en behouden moet worden. In Nederland zijn onder andere de hoogveengebieden in het Noord-Oosten van Nederland, Het Estuarium van Zeeland en de duingebieden langs de Nederlandse kust waardevolle gebieden voor Europa, omdat deze unieke gebieden met heel specifieke omstandigheden en flora en fauna nergens anders voorkomen. Het Eemmeer hoort bij dit lijstje, met in het midden de het eiland 'de dooie hond', een rietkraag die baardmannetjes en karekieten huisvest en waar soms ook de roerdomp en de waterral te vinden zijn. De overvliegende zilverreiger maakt het plaatje af.

We hebben ’s avonds gegeten in een Belgisch biercafé, gehuisvest in een voormalige (geheime) katholieke kerk in hartje Utrecht. We sliepen in een prachtig landhuis in Bunnik, eigendom van Stayokay, mèt Europees ecolabel!